Vietnam (30 okt – 12 nov)

Daar waren we dan! Hanoi. Vietnam. Bij aankomst op het vliegveld moesten we ons visum regelen. We hadden van tevoren al gezorgd voor een visum on arrival, zodat het ons ter plekke tijd zou besparen. Alsnog nam het regelen van ons visum meer tijd in beslag dan onze vlucht. Maar goed, we werden toegelaten. Bij aankomst in ons hotel regelden we meteen dat onze kleding werd gewassen. Zwaar nodig. De jongen achter de balie beloofde dat onze was dezelfde avond, of in ieder geval de volgende ochtend, klaar zou liggen. Toppie. Geregeld. We gingen Hanoi in om een tour te regelen. We waren gewezen op een organisatie met een Nederlandse eigenaar. Friends Travel Vietnam. Daar spraken we af met Nico en Chloë, heel leuk om hen weer te zien! We boekten samen een tour voor de volgende ochtend naar Lan Ha Bay. Zo ongeveer hetzelfde als Halong Bay, maar dan minder toeristisch. We namen die middag nog een drankje om bij te praten en gingen terug naar ons hotel. Tot onze verbazing lag onze was daar nog. Vriendelijk vroegen we of het al schoon was. Nee, zegt de vrouw achter de balie, daar hebben we 24 uur voor nodig. Verdomme. Zij stond er nota bene bij toen haar collega beloofde dat we het uiterlijk de volgende ochtend terug zouden krijgen. Nu gaf ze aan dat ze dat ‘niet had gehoord’. Wij baalden, maar goed, misschien gratis ontbijt dan? Meer dan schappelijk toch? Nee, dat zat er niet in. Dat deden ze ‘bijna’ niet meer. Toen ze later de woorden ‘beautiful girl and handsome guy’ probeerde, hadden we het helemaal gehad met haar neppe gedoe. We namen het voor lief en moesten het slechts doen met de kledingstukken die niet in de wastas waren beland (en zo ongeveer alle kledingstukken hadden die tas wel bereikt..).

De Lan Ha Bay tour maakte alles goed. Twee dagen, één nacht. Budget tour. 99 dollars. We waren met een groep van 7 (waaronder nog twee gezellige Nederlanders en een man uit Singapore) op een boot voor 18 personen. Daarbij hadden we ook nog eens zo’n 7 man personeel. Heel gek.

We vetrokken met de boot vanaf Cat Ba. Varend door de prachtige Lan Ha omgeving, kwamen we aan bij de plek om te kajakken. Wauw!

Vervolgens genoten we van het uitzicht vanaf de boot, was er tijd om te zwemmen (al liet ik dat liever vanwege de enorme kwallen in het water) en nipten we van aan ons wijntje met een adembenemende zonsondergang op de achtergrond. En óf we ons even ‘rich bitches’ voelden haha!

Onze gids leerde ons nog even hoe we verse loempia’s konden maken en daarna kregen we een heerlijke vismaaltijd voorgeschoteld. Steffan en Nico deden ’s avonds hun best om inktvisjes te vangen (helaas zonder succes), waar de rest nummertje na nummertje karaoke zong. Na een nachtje slapen op de boot fietsten we de volgende ochtend over één van de eilanden. We aten een heerlijke brunch en daarna werden we weer teruggebracht naar Hanoi. Dit was de beste tour tot nog toe. Friends Travel Vietnam is zeker aan te raden (thanks Larissa!).

Samen met Nico en Chloë stortten we ons de volgende dag in de drukte van Hanoi. Ze claxoneren hier serieus om alles. Als je door de stad loopt word je er helemaal knettergek van. Althans, wij in ieder geval. Stef z’n video geeft een goede indruk van die drukte.

We bezochten de oude gevangenis van Hanoi, Hoa Lò, die je nu als museum kunt bezoeken. Aan het einde van de 19e eeuw hielden de Fransen de Vietnamezen hier gevangen. Zo te zien op de meest verschrikkelijke manier. Later is de gevangenis door de Vietnamezen zelf gebruikt om de Amerikaanse soldaten op te sluiten. Amerikaanse soldaten leken het hier zo slecht nog niet te hebben. Tja, de waarheid zal vast ergens in het midden liggen.

Hanoi was leuk, maar wij vonden één dagje meer dan genoeg. Dus namen we die avond een nachtbus naar Sa Pa in het noorden van Vietnam. Sa Pa staat bekend om de prachtige groene rijstvelden en de bijzondere lokale bevolking die daar hun eigen leefwijze heeft. Helaas voor ons was de rijst net geoogst en waren daardoor de rijstvelden minder groen. Maar alsnog was het prachtig! We hebben die dag een scooter gehuurd en zo alle highlights in de omgeving meegepakt.

Van Sa Pa zelf kregen we echt het wintersport gevoel. We hadden dan ook onze warmste kleding aangetrokken. Vooral in de avond koelde het flink af.

Leuk om te zien was dat de Vietnamezen de scooter gebruiken om zo veel mogelijk goederen te verplaatsen. Deze spotte ik toevallig daar in Sa Pa, maar je ziet het in heel Vietnam.

We namen dezelfde avond nog de nachtbus terug naar Hanoi. Bij aankomst om een uur of 03.00 konden we bij Nico en Chloë aankloppen en hebben we daar nog eventjes doorgeslapen. Toppers! Die ochtend moesten we dan echt afscheid van elkaar nemen. Hun Azië avontuur hield op en wij gingen centraal Vietnam nog verkennen. We spraken af elkaar in Parijs óf Amsterdam te zien. Au revoir!

Wij gingen verder naar Ninh Bình. Dat ligt zo’n twee uurtjes zuidelijker dan Hanoi. Die middag wilden we meteen goed benutten en dus toerden we, wederom op een scooter, richting Trang An. Daar boekten we een 3 uur durende boottocht. Het was erg mooi. Al waren we natuurlijk een beetje verwend na het zien van Lan Ha Bay. De dag erna raceden we op dezelfde scooter naar de Mue Cave en het bijhorende viewpoint. Niet verkeerd toch?

Ook bezochten we Tam Coc en verschillende tempels daar. Zodra je één van de bezienswaardigheden nadert met de scooter, word je van de weg gefloten door locals die aangeven dat je niet verder kunt en bij hen moét parkeren. We kwamen er al gauw achter dat doorrijden tot aan de bezienswaardigheid een gratis parkeerplek kon opleveren, of anders een plek voor een klein(er) bedrag. Altijd eerst verder rijden dus en mijd vooral de fluitjes. Ze weten wel hoe ze geld kunnen verdienen, die Vietnamezen.

’s Avonds namen we wederom een nachtbus naar onze volgende bestemming. Phong Nha-Ke Bang. De nachtbussen zijn zo slecht nog niet en het bespaart gewoon ongelooflijk veel tijd. Echter, we kwamen iets eerder aan dan verwacht (4.00 uur ’s nachts) en hadden voor die nacht niks geboekt. Gelukkig konden we om half 6 inchecken en hebben we nog eventjes geslapen. Herritage By Night Hotel. Inclusief zwembad, inclusief Nederlands regenweer. Helaas. Maar goed, poncho’s aan en gaan. Het Phong Nha-Ke Bang Park is prachtig groen en staat bekend om zijn 300 grotten. We wilden graag naar de ‘Dark Cave’, maar bij aankomst kwamen we erachter dat zwemmen een verplicht onderdeel is. En aangezien het nogal regenachtig was die dag, had ik me daar niet op voorbereid. Shit. Omwille van de tijd besloten we die grot dan maar over te slaan en verder te rijden naar de ‘Paradise Cave’. Deze is (pas) in 2005 ontdekt. Op zich hebben we niet zoveel met grotten, doorgaans lijken ze wat ons betreft op elkaar, maar deze mag er wezen. Het was een grote, indrukwekkende grot. Prachtig!

Het park bevat ook nog eens de grootste grot van de wereld. De So’n Doong Grot. Deze is in 2014 per ongeluk door een lokale boer ontdekt. Ze zeggen dat deze grot zo groot is dat Manhattan, inclusief wolkenkrabbers, erin past. Onvoorstelbaar toch? Helaas was de grot niet open voor toeristen op het moment dat wij er waren. Daarnaast wordt er maar een beperkt aantal toeristen toegelaten en hangt er een aardig prijskaartje aan.

Hoe regenachtig de dag begon, zo regenachtig sloten we de dag ook af. Daarnaast was het nieuws over de tyfoon Damrey ons ook niet ontgaan. We wilden graag naar centraal Vietnam. De Vinh Moc tunnels en Hoi An in het speciaal. Toch moesten we goed gaan nadenken of we die kant op wilden. Na wat onderzoek en navraag hier en daar besloten we toch naar Hue af te reizen, via de Vinh Moc tunnels. Bij aankomst stond onze gids klaar. Hij begeleide ons eerst naar het museum en vervolgens gingen we de tunnels in. Heel bizar om na alle geschiedenislessen over de Vietnamoorlog daar zelf doorheen te lopen. Ongelooflijk dat daar zo’n 600 mensen tegelijkertijd schuil hebben gehouden. Zonder lampen. Met één wc. Onze gids vertelde dat er in de tunnels bijna 70 baby’s zijn gebaard. Heel heftig. Lang duurde de tour niet, maar we hadden geen spijt. Erg bijzonder om te zien.

Na de Vinh Moc tunnels reisden we door naar Hue. Onderweg werd het steeds meer een waterpoel. Dit wisten we natuurlijk, maar we hadden toch even een besef momentje. Weten we het zeker? Gelukkig vonden we een goed te bereiken hotel en kwamen we droog aan. Het was ook wel een hele belevenis om deze wateroverlast met eigen ogen te zien.

We zochten een lekker koffietentje op en zijn daar verdere plannen gaan maken. De volgende dag naar Hoi An reizen of meteen naar Ho Chi Minh vliegen en Hoi An overslaan? Twijfels. We wilden Hoi An zó graag zien. En daarnaast zou Ho Chi Minh Hanoi in het kwadraat moeten zijn qua drukte. We kozen voor optie 1. Voordat we Hue gingen verlaten, wilden we het fort nog bezoeken. In onze regenpakjes en met slippers liepen we naar de verboden stad. In de 19e en 20ste eeuw waren de keizers hier aan de macht. Indrukwekkend om te zien op welke wijze zij daar hebben geleefd. Zoals je kunt zien, heeft het water daar ook aardig hoog gestaan.

We reisden door naar Hoi An. Op aanraden van Renske en Henk boekten we een nacht bij Fusion Villa. Een hotel net buiten het centrum in de hoop dat de wateroverlast daar minder zou zijn. Tevreden checkten we in. Aangezien het al vrij laat was, en het nog steeds keihard regende, sloten we de dag daar af met noodles en spelletjes.

Tijdens het ontbijt van de volgende ochtend brak, jawel, de zon door! En eigenlijk hebben we de hele dag enorm geluk gehad met het weer. Hier en daar een stortbui, maar overwegend zonnig. Op de fiets verkenden we Hoi An. De lokale bevolking was daar druk bezig om de ravage van de tyfoon op te ruimen. Ook het leger was ingezet. Bizar hoe hoog het water daar heeft gestaan. Zoals je uit de onderstaande foto wijs kunt worden (zie het kleurverschil).

Ondanks de ravage proefden we alsnog de heerlijke sfeer van Hoi An. Overal zie je straatjes met gekleurde lampionnen, kom je de leukste souvenirwinkeltjes tegen en kun je heerlijk relaxen in de lekkerste koffietentjes. Een dingetje hier is het laten maken van kleding. Dus gingen we op aanraden van Else-Lotte naar TA TA Tailor. Eens even kijken of Steffan voor een leuk prijsje een pak kon laten maken. Hij zocht een kleur en een model uit en werd vervolgens opgemeten. Ondertussen zat ik wat fotootjes te bekijken van toeristen die ook iets hadden laten maken. Zag ik een foto van Else-Lotte voorbijkomen. Toevallig!

We konden de volgende dag terugkomen om het pak op te halen. Nieuwsgierig verlieten we de ‘winkel’. We liepen nog een beetje rond door de gezellige straatjes met verlichte lampionnen en pakten Tripadvisor er weer bij voor een restaurant. Wat moet een toerist tegenwoordig toch zonder die app. Al met al een heerlijk dagje!

De volgende dag hadden we een ‘druk’ dagje gepland in Hoi An. We moesten natuurlijk terug naar TA TA om het resultaat te bewonderen. Daarnaast wilden we beide nog naar de kapper én wilde Steffan voor de laatste keer genieten van een goedkope massage. Het pak viel alles behalve tegen. Het paste goed en er waren slechts kleine dingen aan te merken. Dat gingen ze nog even fixen en we mochten tegen zevenen weer terugkomen. We struinden door de kleine straatjes, deden wat inkopen bij leuke winkeltjes en aten bij een restaurant waar een té lief meisje zich over een té schattig hondje ontfermde. Zie wederom Stef z’n video. Voor de laatste keer gingen we naar TA TA en haalden we het pak op. Bij het afscheid kregen we dikke knuffels en zoenen van oma TA TA en werden we nog even op de film gezet. We namen afscheid van Hoi An en daarmee van midden Vietnam. We vlogen de volgende dag namelijk naar Ho Chi Minh.

Bij aankomst in HCM werden we door een Uber naar ons guesthouse gebracht. Waar we hier minstens zoveel drukte verwachtten als in Hanoi, viel ons dat eigenlijk mee. We hadden één dag om deze stad te bekijken, dus gingen we de volgende dag vroeg op. Toeteren doen ze hier natuurlijk nog steeds, maar het is volgens ons minder benauwend dan Hanoi. Daarnaast heeft Ho Chi Minh veel leuke restaurantjes, barretjes en normale winkels. Toch blijft de markt nog de beste manier om inkopen te doen. Ik had een nieuwe zonnebril nodig. De verkoper begon op 650, ik wilde hem voor 200 (zo’n 8 euro). Hij ging naar 500. Ik bleef op 200. Hij ging naar 400. Ik bedankte hem vriendelijk en wilde weglopen. Het werd 200. Kassaaa! Leuk zeg, dat onderhandelen. Na het museum, het bekende postkantoor en een paar kilometers in de benen, eindigden we Ho Chi Minh met de Chill Skybar en een prachtig uitzicht.

Daarmee is dan ook ons Azië avontuur afgelopen. We pakken namelijk het vliegtuig naar een hele andere wereld. Australië is onze volgende bestemming. De oostkust om precies te zijn. In de afgelopen 7,5 week hebben we ontzettend veel bijzondere dingen meegemaakt en hebben we een stukje Azië mogen leren kennen dat niemand ons meer afpakt. We ruilen straks de hostels in voor ons eigen huisje op wielen. En daar hebben we enorm veel zin in!

Movie #4 Vietnam

Helaas kon het filmpje van Steffan niet op YouTube vanwege de muziekrechten. Maar het is weer een super leuke geworden, dus zeker kijken!

http://fromkostomore.com/wp-content/uploads/2017/11/SPDO8502.mov