Chili, Bolivia & Peru (5 juli – 29 juli)

Check hier de route op Google Maps.

Tickets geboekt, route uitgestippeld en onze backpacks ingepakt. Dit keer voor een heel andere, maar ook ontzettend bijzondere bestemming. Hallo Zuid-Amerika!

We verlieten het zonnige Nederland om drieënhalve week door het winterse Bolivia en Peru te reizen. We vlogen op Calama, helemaal in het noorden van Chili. Dit was voor ons het meest gunstig. Qua locatie, maar ook zeker qua prijs.

CALAMA

Calama ligt op 2400 meter hoogte. Nog niet mega hoog, dus perfect om mee te beginnen. We checkten in bij Hotel Nuevo Amanecer. Een vriendelijk, ouder koppel runt dit hotel. Al is het niet echt een hotel te noemen, want je slaapt zo ongeveer bij hen in huis. We zochten via TripAdvisor een tentje voor het avondeten en gingen lekker vroeg naar bed. Na het ontbijt die volgende ochtend, pakten we de bus naar San Pedro de Atacama. Deze rit duurde zo’n drie uur. De route was prachtig (Ruta del Desierto). En dat voor slechts 2000 pesos (2,80 euro ongeveer).

SAN PEDRO DE ATACAMA

In San Pedro de Atacama checkten we in bij ons hostel. Hostal Mirador. Daarna zochten we meteen het centrum op. San Pedro de Atacama is een stuk toeristischer dan Calama. Je vindt er genoeg bureaus waar je tours kunt boeken. We wilden diezelfde middag nog naar Valle de la Luna en de volgende dag met de Uyuni tour starten. Zo gezegd, zo gedaan. Valle de la Luna was prachtig. Je vertrekt om een uur of drie ‘s middags en de tour eindigt net na de zonsondergang. Onze gids sprak goed Engels en legde van alles uit. Zo ook over de Atacama woestijn waarin we ons begaven. Hij vertelde bijvoorbeeld dat, vanwege de lage luchtvochtigheid, het de droogste woestijn van de wereld is. Daarnaast hoort ook dit gebied al bij de zoutvlaktes. Echter, niemand associeert het daarmee, aangezien het niet zo wit is als Uyuni. Diezelfde gids nam ons ook mee door een grottenstelsel. Nadat we eruit waren, gaf hij aan dat dit grottenstelsel al een tijdje (wegens veiligheid) verboden te betreden is. Maar hé “Welcome to South America” luidde zijn verklaring.

De zonsondergang bekijk je bij de echte Valle de la Luna (maanvallei). En óf het je daaraan doet denken. Prachtig!

SALAR DE UYUNI

Om zeven uur ’s ochtends stonden we klaar bij ons hostel. Tikkeltje bevroren, maar vol enthousiasme om de volgende tour de starten. Het was namelijk tijd voor de zoutvlaktes in Bolivia. Salar de Uyuni. Hét hoogtepunt van Bolivia. We hadden vooraf onderzoek gedaan naar een aantal tour operators dat deze tour aanbiedt. Wij boekten het bij World White Travel. Vooraf boeken is echt niet nodig. Er zijn zóveel tour operators, dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Al kan een beetje vooronderzoek natuurlijk geen kwaad. Zo kun je ter plekke ook nog onderhandelen ;-). Voor deze drie dagen hebben wij 100.000 pesos betaald (zo’n 130 euro). Met een groep van twaalf personen reden we meteen naar de grensovergang van Chili naar Bolivia. Een grens oversteken tijdens het reizen was voor ons nog nooit zo gemakkelijk geweest (écht heel easy!). Bij de grensovergang kregen we een ontbijt. Muts, sjaal, handschoenen… Alles hadden we nodig om warm te blijven. Tijdens dat ontbijt spotten we ook een vos. Rustig afwachtend naar ons kijkend.

Na het ontbijt werden we over twee auto’s verdeeld. Wij kregen een Engels sprekende gids, Wilson. Hij deed dit werk al acht jaar, twee keer per week (dus zes dagen van huis) en woont in Uyuni (Bolivia). Samen met twee Tsjechen en twee Amerikanen reden we richting de eerste bezienswaardigheid. Van tevoren was ons aangeraden 300 Bolivianos per persoon mee te nemen. Daarmee betaalden we onder andere de toegangskaartjes voor het het Eduardo Avorado National Park. We bezochten de eerste dag Laguna Blanca, Laguna Verde, de Geysers (op 5000 meter hoogte) en Laguna Colorado. Laguna Verde (het groene meer) wordt des te groener des te meer wind er staat. Er was die dag weinig wind, dus echt groen was het meer niet. Alsnog was het prachtig!

Laguna Colorado (het kleurrijke meer) wordt des te roder des te meer zon er is. En óf dit meer rood was. Het was zo mooi! Dit meer staat ook nog eens bekend om de vele flamingo’s in het meer, en de vele lama’s om het meer. Flamingo’s, lama’s en de rode vloed te over. Heel bijzonder. Voor mij echt hét hoogtepunt van de dag.

We eindigden die dag bij onze slaapplek. Overdag was het al pittig koud, maar nu het zonnetje onderging werd het helemaal fris. En met fris ben ik nog positief ingesteld. Het werd die nacht -20 graden. We sliepen namelijk op 4300 meter hoogte. Steffan en ik hadden beide op onze eigen manier last van de hoogte. Stef zijn hart ging flink tekeer en ik heb door de misselijkheid boven de pot gehangen. We waren blij toen onze wekker ging…

6.15 uur. Ontbijt. Daarna ‘Vamos!’. Er was wederom geen wolkje aan de lucht. Wat een geluk! We reden eerst naar de steenformatie, genaamd Árbol de Piedra. Daarna stopten we bij gekleurde bergen en bekeken we vier verschillende meren. Ook maakten we een tussenstop bij de ladies of the dessert, midden in de ‘pampa hara’.

Deze tweede dag stond meer in het teken van rijden, maar we hebben ook prachtige dingen gezien. Rond vier uur ’s middags kwamen we aan bij onze slaapplek. Een hostel helemaal gemaakt van zout. Én er was een douche. Een warme douche. Deze nacht sliepen we op een hoogte van 3700 meter. Al scheelt het ‘slechts’ 600 meter, toch hadden we veel minder of geen last. Na het avondeten kropen we gauw ons bed in. Gelukkig werd het deze nacht maar -5 graden.

Om 4.15u ontwaakten we door onze wekker. We gingen namelijk de zonsopgang bekijken op de zoutvlaktes. Hier hadden we zó naar uitgekeken. Rond half zeven ’s ochtends arriveerden we bij Incahuasi (het cactus-eiland). Dit ‘eiland’ staat vol met cactussen. Na de top te hebben bereikt, kregen we een prachtige zonsopgang te zien.

Bij terugkomst had Wilson ons ontbijt voorbereid. Na het ontbijt raceten we over de zoutvlaktes. Het was er helemaal wit en er was geen andere auto te bekennen. Op een gegeven moment stopten we en maakten we de oh zo originele, maar leuke foto’s. Dank aan Wilson die daar zijn best voor deed!

 

 

 

 

 

De rest van de dag vulde zich nog met het allereerste zouthotel daar gebouwd, een lokale markt (waar we veel te lang de tijd kregen) en het treinenkerkhof. We sloten de tour af met een lunch bij een kennis van onze gids thuis. Na de tour werden we afgezet in Uyuni en konden we eigenlijk meteen met de bus naar Potosí.

POTOSÍ

In Potosí hadden we een warm en schoon hotel geboekt, genaamd Apart Serma Hotel. Een échte aanrader. Zeker na zo’n (koude) Uyuni-tour. Potosí hebben we alleen in de avond gezien. De volgende ochtend pakten we de taxi naar Sucre.

SUCRE

Onze taxichauffeur wilde het record van Max Verstappen verbreken. We arriveerden dan ook binnen tweeënhalf uur in Sucre. De bus zou er zo’n drie tot vier uur over doen (om jullie een idee te geven). Sucre is de hoofdstad van Bolivia en wordt ook wel de chocoladestad genoemd. Wij boekten twee nachten bij het hostel KulturBerlin. Daar bekeken we die middag meteen de WK-wedstrijd van België tegen Frankrijk. Met zowel Belgen als Fransen om ons heen. We aten die avond bij het Condor Café. Top!

De volgende dag boekten we een walking tour. De tour guide vertelde ons alles over het ontstaan van Sucre. Hij liet ons de lokale chocolade proeven en we maakten kennis met het kikkerspel El Sapo. Ook liet hij ons twee Boliviaanse dranken proeven.

Overal in Bolivia lopen veel honden op straat. Toen ik de gids vroeg waarom, vertelde hij dat dit voorheen nog veel erger was. Op het moment zijn alle honden gecastreerd, en zo wordt het probleem vanzelf verholpen.

Nadat we de overwinning van Frankrijk hadden gezien, konden we (en vooral Steffan natuurlijk ;-)) het niet laten om ook Engeland tegen Kroatië te kijken. ’s Avonds aten we bij Murano en bij terugkomst in ons hostel stond de Salsa-les op het punt van beginnen. Samen met een Zwitsers stel waagden we een poging… Velen volgden ons voorbeeld. Op een gegeven moment vonden we het mooi geweest en praatten we nog even bij onder het genot van een drankje.

Onze volgende en laatste bestemming in Bolivia was de stad La Paz. Er zijn twee veelgebruikte mogelijkheden om hiernaartoe te reizen. De nachtbus én het vliegtuig. Het verschil van dertig euro per persoon namen we voor lief en dus kozen we voor het vliegtuig.

LA PAZ

La Paz is een echte Zuid-Amerikaanse stad. Daarnaast is het één van de hoogstgelegen steden in Bolivia. We hadden twee nachten geboekt bij Hostal Iskanwaya. Erg schoon en een prima ligging. Die middag slenterden we door de stad, verbaasden we ons over de vele vrouwelijke verkopers op straat en lunchten we bij het restaurant Popular. Een top toko! Ons avondeten in het restaurant de ‘Carrot Tree’ was misschien nóg beter. We hebben bij beide restaurants twee keer gegeten.

Een medewerker van ons hostel vertelde dat er dagelijks op twee momenten Walking Tours worden georganiseerd. Om tien uur en om drie uur. Om tien uur waren we daar en was er niemand. We besloten op die van drie uur te mikken en gingen eerst de kabelbanen route doen.

Om twee uur lunchten we in een restaurant. Met de wifi kwamen we erachter dat de Walking Tours om elf uur en twee uur waren. Voor die van elf uur waren we dus te vroeg geweest en voor die van twee uur waren we al te laat. Check vooraf dus hoe laat ze beginnen en het liefst via internet haha ;-).

We besloten een museum te bezoeken die middag. Dit werd het National Museum of Ethnography and Folklore. Een groot, interessant museum. Wel allemaal in het Spaans, maar door filmpjes krijg je alsnog veel mee van de geschiedenis van Bolivia.

COPACABANA

Na een ontbijtje op de vroege ochtend (6.15u) in ons hostel, werden we opgehaald door BoliviaHop. Eén van de veilige busmaatschappijen in Bolivia. Met deze organisatie reden we naar de grensovergang om Peru binnen te treden. Daarvoor gingen we nog langs Isla del Sol (het eiland van de zon) vanaf Copacabana. Een uur heen met de boot en een uur terug. Het eiland is voorbereid op toerisme. Overal zijn  souvenirs te koop en liggen kinderen op de loer of je een foto maakt van hun lama’s. En zodra ze zien dat jouw camera erop wordt gericht, staan ze al naast je om geld te vragen. Wees dus voorbereid ;-). Om vijf uur waren we weer terug aan het vaste land, werden we naar het migratiekantoor gebracht voor een stempel in ons paspoort en voilà, we waren in Peru! Rond 20.00u werden we met de gehele bus in een pizzeria gezet (wat overigens prima was geregeld!) en om tien uur ’s avonds begon de nachtrit richting Cusco.

CUSCO

Vroeg in de ochtend arriveerden we in Cusco. Na een halfuurtje aanbellen, was het mogelijk om bij Cultural Guest House in te checken en het ontbijt mee te pakken. We zochten vervolgens een tentje op, zodat we om tien uur de finale Frankrijk tegen Kroatië konden kijken. Na de wedstrijd waren er natuurlijk veel blije Fransen op straat. Die middag regelden we dé must-see van Peru. Machu Picchu (MP). Daarnaast wilden we een paar dagen later naar de jungle. We hoopten dat bij hetzelfde kantoor te regelen. We hadden blijkbaar een ongelukkige timing, aangezien het ticketkantoor van Machu Picchu op zondag is gesloten. Het kantoor waar we uiteindelijk terechtkwamen, legde uit dat dat voor hen geen probleem was. Zij beloofden ons dat, zodra we in Aguas Calientes (het beginpunt van MP) zouden aankomen, er iemand klaar zou staan met onze tickets.

MACHU PICCHU

Vol goede moed stonden we die ochtend (wederom) vroeg op, de bus zou namelijk tussen 4.20u en 4.40u arriveren. Nadat deze om 5.10u arriveerde, was ons vertrouwen al iets minder. Na twee uur in deze bus te hebben gezeten, arriveerden we in Ollantaytambo. Daar pakten we de trein waarna we rond half negen in Aguas Calientes arriveerden. We wilden graag naar boven lopen, dus hoopten meteen van start te kunnen gaan. De jongen die ons opwachtte, had helaas onze tickets nog niet. Hij zette ons in de rij voor het ticketkantoor. Deze bleek pas om tien uur te openen. Je moest wel in de rij blijven staan, want het kon ook zo zijn dat de tickets opraakten. Van half negen tot kwart voor elf (!!) stonden we te wachten. Echter, de jongen had wel al onze paspoorten meegenomen en afgegeven. Net voordat we aan de beurt waren, kwam hij naar buiten met onze tickets. We hadden dus bijna tweeënhalf uur gewacht voor he-le-maal niks. En dan was er ook nog dat onverschillige joch dat ondertussen gewoon een theetje was gaan drinken. We waren flink boos. Indien we om twaalf uur naar binnen wilden, konden we niet meer omhoog lopen. Daarom moesten we ook nog eens in de rij voor de bustickets. Na al deze ellende arriveerden we gelukkig nog nét voor twaalven op tijd bij Machu Picchu. Er was ons verteld dat er een gids voor ons klaar zou staan. We hebben vijf minuten gezocht naar het gele/rode vlaggetje en hadden toen zoiets van; bekijk het lekker. We zijn op eigen houtje door Machu Picchu gelopen en hebben hier en daar meegeluisterd naar informatie van andere gidsen.

In Machu Picchu loop je een route. Langs die route heb je verschillende uitzichtpunten. Let op, want het is niet toegestaan om de route terug te lopen. Althans, dan word je weggestuurd. Stiekem kun je het natuurlijk wel proberen ;-). Wij waren na zo’n tweeënhalf uur aan het einde van de route. In principe kun je met een ticket één keer naar binnen, maar na een beetje onnozel doen en lief kijken, kwamen we er toch nog een keer in. We liepen wederom naar het hoogste uitzichtpunt en genoten nu, zonder mega veel mensen, van dit bijzondere nieuwe wereldwonder.

Rond half vijf pakten we de bus naar beneden. We aten in Aguas Calientes. Om zeven uur ’s avonds zou onze trein vertrekken. Helaas had deze een uur vertraging en zo waren we rond half één ’s nachts weer bij ons hostel. Machu Picchu is een bijzondere plek,  met bijzonder veel obstakels om er te komen. Tip: zorg in ieder geval dat je al een ticket voor MP hebt, voordat je erheen gaat. Bedenk vooraf of je wilt lopen, of de bus wilt pakken. Na MP een nachtje in Aguas Calientes blijven slapen, lijkt ons achteraf ook een fijne optie.

CUSCO

De dag na Machu Picchu vertoefden we nog in Cusco. Allereerst gingen we langs het kantoor waar we de gehele Machu Picchu tour én de jungle tour hadden geboekt. We hadden weinig vertrouwen in de jungle tour, na deze Machu Picchu ervaring met hen. Dus we wilden verhaal halen. Al hebben we daar misschien nu wel spijt van. We zaten tegenover een huilende (zwangere) vrouw, die waarschijnlijk net kon rondkomen. Met een dubbel gevoel verlieten we het kantoor. We hebben de jungle-tour laten staan. Dat zou helemaal goedkomen, zei ze.

Na de lunch sloten we ons weer aan bij een walking tour. Het werd een privé tour. Onze gids vertelde dat er vroeger een rivier door Cusco liep. Als je door de stad loopt, heb je het niet in de gaten… Maar deze rivier bestaat nog steeds! De straten die zijn aangelegd voor het (toenemende) toerisme, zijn over deze rivier heen gebouwd. De rivier wordt nog steeds gebruikt als rioolafvoering.

Daarnaast vertelde onze gids over de geschiedenis van de Inca’s, het volk dat in de dertiende eeuw rondom Cusco leefde. De Inca’s hadden een ontzettend stevige bouwstijl ontworpen, waarvan niemand precies weet hoe ze dat ooit hebben gedaan. Ondanks dat de Spanjaarden vele Inca ruïnes hebben vernietigd, zijn er gelukkig ook ruïnes die ‘het hebben overleefd’. Deze worden tot op de dag van vandaag beschermd door de overheid en UNESCO. En daar is Machu Picchu er natuurlijk één van!

TAMBOPATA JUNGLE

Met een nachtbus gingen we van Cusco naar Puerto Maldenado. De organisatie waarmee we de jungle in gingen heet Carlos Expeditions. Rond een uur of tien ’s ochtends arriveerden we bij de Monte Amazonico Lodge. Onze slaapplek voor de komende drie nachten. De eerste dag deden we een jungle walk, gingen we naar monkey island en vaarden we ’s avonds over de rivier op zoek naar kaaimannen. Het eiland met de apen vonden wij een tegenvaller. Het is net een dierentuin. Ze voeren daar namelijk de apen. De zoektocht naar kaaimannen was erg gaaf!

Na het avondeten werden we verzocht vroeg naar bed te gaan. De volgende ochtend werden we namelijk om half vijf aan het ontbijt verwacht. Zo gezegd, zo gedaan. Om vijf uur ’s ochtends zaten we in de boot richting hét meer. We werden afgezet aan wal, wandelden drie kilometer en stapten vervolgens in kleinere bootjes. Zonder motor. We zagen ontzettend veel verschillende dieren op die vroege ochtend. Kaaimannen, otters, ooievaars, schildpadden, papagaaien en heel veel andere vogels. Tijdens de wandeling terug, zagen we nog meerdere wilde apen. Bijzonder!

Nadat we diezelfde middag mochten doen wat we wilden, werd er ’s avonds een night walk georganiseerd. Daar zagen we een échte échte tarantula (vogelspinnnn), een paar schorpioenen, een kleine slang en een nachtaap. Knap hoe onze gids deze dieren spotte!

Dag drie stond in het teken van vissen, kayakken, ziplinen en een canopy walk. Allemaal niet vreselijk bijzonder, maar het was prachtig weer (warm!), dus we genoten ervan. Na het diner gingen we wederom vroeg naar bed. De volgende ochtend moesten we namelijk om vier uur in de boot zitten voor de Clay Lick. Klik vooral hier (en dan op afbeeldingen) om te zien wat wij daar graag wilden zien. Helaas regende het die ochtend en werd dat alsmaar erger. In de stromende regen dobberden we daar op de rivier met twee gidsen en een ander Nederlands stel. We ontbeten in de boot (want dat hadden ze allemaal al voorbereid). Toen het noodweer echt toe sloeg, brachten onze gidsen ons aan wal. Deze activiteit viel helaas letterlijk en figuurlijk in het water. Zo waren we rond zes uur ’s ochtends alweer bij het kantoor van de organisatie. We mochten daar, wat erg lief was, douchen. Echter, door het noodweer was er geen water meer. Onze volgende nachtbus naar Arequipa ging pas om vier uur, dus we moesten geduld hebben. En dat geduld werd nóg meer op de proef gesteld. De busrit die vijftien uur zou duren (wat voor ons écht al de maximale tijdsduur was) werd verlengd met meer dan twaalf uur. Er was ontzettend veel sneeuw gevallen boven in de bergen, waardoor we zes uur vast zijn komen te staan en erg langzaam moesten rijden. Na 27,5 uur kwamen we eindelijk aan in Arequipa.

AREQUIPA

We verlangden naar een douche. En normaal eten (we hadden geleefd op kleine banaantjes, wit brood en chips). We besloten onszelf lekker te verwennen en gingen uiteten bij een Nederlands geprijsd restaurant. Zig-Zag. Helemaal herboren gingen we naar bed. We sliepen bij Los Andes Bed & Breakfast. Deze zit op een top locatie en serveert een ontbijt waar je u tegen zegt. Heerlijk! Doordat we een dag kwijt waren geraakt aan de lange busrit, wilden we die dag meteen naar Cabanaconde. Daar is namelijk de Colca Canyon. Voor ons ook zeker een must-see in Peru. Helaas lukte het ons vanwege de tijd niet meer om daar een trekking te doen. We besloten een nacht te slapen bij Pachamama in Cobanaconde en vanuit daar ’s ochtends vroeg naar Mirador Cruz del Condor te gaan. Om twee uur ’s middags vertrokken we vanuit Arequipa om vervolgens wéér zes uur in een bus te vertoeven.

CABANACONDE

Om acht uur ’s avonds liepen we Pachamama binnen. We hadden nog veertig minuten om te eten (ze sluiten nogal vroeg daar). De volgende ochtend pakten we om zeven uur (de eerste mogelijkheid) de bus naar Mirador Cruz del Condor. Dit punt staat bekend om de vele condors die daar vliegen. Ze vliegen daar vooral tussen zeven en tien uur. We hebben er ontzettend veel gezien en ze vlogen erg dichtbij. Heel gaaf! Het was ook fijn dat wij niet vast zaten aan een bus die terugging, we namen daar lekker onze tijd. Om half elf begonnen we terug te lopen naar Cabanaconde. Dit is zo’n zestien kilometer en te doen in tweeënhalf uur. Het was een prachtige wandeling met weinig toeristen. Genieten! Om twee uur ‘s middags namen we de bus weer terug naar Arequipa. Kort, maar krachtig! 😉

AREQUIPA

Eenmaal in Arequipa aangekomen checkten we weer in bij dezelfde slaapplek. We aten die avond een pastaatje en planden het laatste deel van onze vakantie. We besloten nog een dagje in Arequipa te blijven en genoten van het mooie weer. Die avond namen we een luxe nachtbus naar Huacachina. Inclusief avondeten. Heerlijk. Zonder zorgen. Cruz del Sur heette deze maatschappij. Wij kozen voor de eerste klas voor zo’n zeven of acht euro meer.

HUACACHINA

Een toeristenoord vol Nederlanders, daar waren we al voor gewaarschuwd. Er waren inderdaad veel Nederlanders en deze oase midden in de woestijn is alleen maar gericht op toeristen. We checkten in bij Rochabus (dit is wat ons betreft niet per se een aanrader). In Huacachina kun je met een buggy over de duinen scheuren en met een sandboard van de duinen glijden. Steffan boekte deze tour (ik liet het vanwege mijn last van wagenziekte) en bij zonsondergang zagen we elkaar weer. De duinen zijn echt heel groots, prachtig! Na de zonsondergang boekten we een tour voor de volgende dag naar Paracas en sloten we de dag af met een pizza bij Wild Olive.

PARACAS

Het einde van onze trip kwam nu écht dichtbij. Van Lima hoefden we niet veel te verwachten, dus was Paracas onze laatste stop met een activiteit. We werden opgehaald bij ons hostel en naar Paracas gebracht. Daar kun je op de boot stappen voor een halfuur bij de Islas Ballestas. Wij vonden het zeker de moeite waard. Beide hadden we nog nooit zoveel vogels in één keer gezien. Ook zagen we twee pinguïns, een paar zeehonden, zeeleeuwen en super veel pelikanen. Geweldig!

Na deze boottrip en een lunch in het dorpje was het tijd om naar onze laatste bestemming te reizen. Lima. De hoofstad van Peru.

LIMA

We arriveerden in de avond in Lima. Met een taxi gingen we op zoek naar ons hostel. Donde Felipe. Dit bleek, na een tijdje zoeken, geen hostel te zijn. Het was een meneer (Felipe ja) die zijn kamer verhuurde (een soort AirBNB). Dát hadden we even niet verwacht. Maar dat mocht de pret niet drukken. Zijn appartement was ontzettend schoon, hij had alles goed voorbereid en was volop Google Translate aan het gebruiken om zijn Spaanse zinnen naar het Engels te vertalen. Hij raadde ons aan om naar Magdalena te gaan voor het avondeten. We aten daar bij een geweldig restaurant. Tanta.

Ons laatste dagje wilden we benutten om Lima te bekijken. We lieten ons door een Uber naar het centrum brengen. ‘Helaas’ voor ons was het daar Independence Day en was het centrum van Lima afgesloten. Echt overal stonden politiemannen de wegen te blokkeren. Er was niks aan te doen… We namen een taxi naar een ander gedeelte in Lima (Miraflores) en brunchten daar uitgebreid. Ook bezochten we nog een lokale markt om fruit in te slaan.

Chili, Bolivia en Peru. In een korte tijd (3,5 week) hebben we deze landen, en dan vooral Bolivia en Peru, mogen leren kennen. Het was een bijzondere vakantie, met prachtige bezienswaardigheden. Onze hoogtepunten waren toch echt Salar de Uyuni, de grootse stad La Paz, het bijzondere Machu Picchu, de dieren en lieve gidsen in de Tambopata jungle, Arequipa, Colca Canyon en de Islas Ballestas. We voelen ons vereerd dat we (alweer!) zoveel moois hebben mogen zien.

¡Muchas gracias!

#10 Chili, Bolivia & Peru 2018

Om een beeld te krijgen bij dit lange blogverhaal, moeten jullie zeker Steffan zijn filmpje kijken. Het is de volle 32 minuten zéker waard! Prachtige beelden en super mooi gemaakt weer.

Het filmpje werd van YouTube gekickt, dus vandaar dat je het filmpje kunt bekijken via de onderstaande afbeelding. Veel kijk plezier!